Breaking News

Θρηνεί ο δημοσιογραφικός κόσμος: Απεβίωσε και ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Ζενάκος (photo)

Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Θρηνεί ο δημοσιογραφικός κόσμος καθώς, μετά το χαμό του Βίκτωρα Νέτα, ανακοινώθηκε ότι έφυγε χθες από τη ζωή και ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Ζενάκος. Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ:

«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με θλίψη ανακοινώνει τον θάνατο ενός ακόμα από την παλαιά φρουρά των δημοσιογράφων, του Λεωνίδα Ζενάκου, ο οποίος απεβίωσε, σε ηλικία 85 ετών.

Ο Λεωνίδας Ζενάκος γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Άρχισε να εργάζεται, ήδη από το 1956, στην εφημερίδα «Το Βήμα», όπου παρέμεινε για περισσότερα από 50 χρόνια, συνδέοντας ανεξίτηλα το όνομά του με τη χρυσή εποχή της εφημερίδας και του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.

Εργάστηκε ως διορθωτής, μεταφραστής, καλλιτεχνικός συντάκτης, βιβλιοκριτικός, υπεύθυνος καλλιτεχνικού ρεπορτάζ και στη συνέχεια, για πολλά χρόνια, από τις θέσεις αρχισυντάκτη, διευθυντή  σύνταξης, αναπληρωτή διευθυντή και σύμβουλου έκδοσης της εφημερίδας, προτού αποχωρήσει, το 2010, από το Συγκρότημα, μετά και τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη.

Ο Λεωνίδας Ζενάκος ήταν μία μεγάλη μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας και των ελληνικών Γραμμάτων. Φιλόλογος, ποιητής και μεταφραστής, συνέβαλε τα μέγιστα στη δημοσιογραφική και λογοτεχνική αρτιότητα των άρθρων προς δημοσίευση και βοήθησε έτσι το «ΒΗΜΑ της Κυριακής» να γίνει η ποιοτική εφημερίδα αναφοράς των δεκαετιών του 1980 και του 1990.

Είχε μεταφράσει πολλά κείμενα αρχαίου δράματος για το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κούν καθώς και πλήθος άλλων βιβλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε: 1972, Stone, Irving, 1903-1989, «Αγωνία και έκσταση»,  1979, Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ., «Αχαρνής», 1992, Ηρόδοτος, «Ηροδότου Ιστορίαι», 1993, Kitto, H. D. F., «Η αρχαία ελληνική τραγωδία», 1993, Cornford, Francis MacDonald, «Η αττική κωμωδία», 1998, Graves, Robert, 1895-1985, «Οι ελληνικοί μύθοι». Εξέδωσε, επίσης, τις ποιητικές συλλογές «Ταίναρο» και «Πηγές».

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τους οικείους του, την αγαπημένη του σύζυγο και συνάδελφο Αναστασία Ζενάκου και τον γιο τους Αυγουστίνο, που επίσης ακολούθησε τα δημοσιογραφικά βήματα των γονιών του και αποχαιρετά τον εκλεκτό συνάδελφο που τίμησε τη δημοσιογραφία.

Σύμφωνα με την επιθυμία του Λεωνίδα Ζενάκου δεν θα γίνει κηδεία και η σορός του θα αποτεφρωθεί. Οι συγγενείς και οι φίλοι του, θα προσκληθούν τις προσεχείς ημέρες από τη σύζυγό του και το γιο του στο σπίτι τους, για να τιμήσουν τη μνήμη του.»