Κορονοϊός: Ο Τσιόδρας εξήγησε τη λογική καταγραφής θανάτων στην Ελλάδα (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Ο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας απάντησε - κατά την ενημέρωση το απόγευμα της Τρίτης - σε ερώτηση σχετικά με τη λογική καταγραφής θανάτων στην Ελλάδα, όσον αφορά τον κορονοϊό.

Α. ΝΕΓΚΗΣ: «Κύριε Καθηγητά, σε αρκετούς συμπολίτες μας, που δεν έχουν γνώση ιατρικής και επιδημιολογίας, έχει προκληθεί σύγχυση από τη χθεσινή σας δήλωση ότι στην Ελλάδα καταγράφουμε ως θανάτους από COVID-19 και όσους μπορεί να πεθαίνουν από άλλες αιτίες, αλλά έχουν COVID-19. Αναρωτιούνται, λοιπόν, είχαμε στην πραγματικότητα λιγότερους θανάτους από το νέο ιό; Μπορείτε παρακαλώ να το διευκρινίσετε και να αναλύσετε περισσότερο την τακτική καταγραφής που έχουμε ακολουθήσει;»

Σ. ΤΣΙΟΔΡΑΣ: «Ναι, να το διευκρινίσω. Δεν κατάλαβα ότι υπήρξε ασάφεια. Υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά, παραδείγματος χάριν θυμάμαι μια αιμορραγία εγκεφάλου η οποία οδηγεί σε θάνατο όταν είναι μαζική έναν ασθενή, και νοσηλευόταν τέσσερις ημέρες στο νοσοκομείο και βρέθηκε την τέταρτη ημέρα θετική η παρουσία του ιού, οι άνθρωποι αυτοί έχουν και αναπνευστικά προβλήματα, διασωληνώνονται.

Και με ρώτησαν, όταν πέθανε την πέμπτη ημέρα, εάν αυτόν τον άνθρωπο αν θα τον καταγράψουμε σαν θάνατο από τον ιό ή θάνατο με εγκεφαλική αιμορραγία. Φυσικά το να ρισκάρεις μια υποκαταγραφή των θανάτων, όπως γινόταν σε άλλες χώρες και το ξέραμε ότι γινόταν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, τον συνυπολογίσαμε με τους θανάτους που καταγράφουμε από τον ιό.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να έχουμε καταγράψει κάποιους παραπάνω, σίγουρα όχι λιγότερους. Και αυτό λοιπόν ήταν ο κανόνας μας, δεν ήταν ενιαίος κανόνας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, να καταγράφουμε οποιονδήποτε είχε ανιχνευθεί ο ιός, σαν να πέθανε από τον ιό.

Άρα ρισκάραμε να καταγράψουμε πιο πολλούς θανάτους από το να καταγράψουμε πιο λίγους και να πούμε ότι υποκαταγράφουμε. Και ξέρουμε ότι δεν υποκαταγράφαμε από τη συμμετοχή μας σε αυτό το περίφημο ευρωπαϊκό δίκτυο, το EuroMOMO που σας έχω πει πολλές φορές, που καταγράφει όλες τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου.

Ξέρουμε ότι δεν υπήρχε παραπάνω θνητότητα, θνησιμότητα – διχάζονται ακόμα και οι επιστήμονες το ποιος είναι ο σωστός όρος ανά Κράτος – εμείς το λέμε θνησιμότητα πολλά χρόνια, κάποιοι άλλοι το λένε θνητότητα ανά περιοχή.

Δεν καταγράψαμε παραπάνω θνησιμότητα όπως καταγράφηκε στην Ιταλία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, στην Αγγλία και αλλού. Θεωρώ ότι ήταν ένας από τους καλύτερους δείκτες παρακολούθησης αυτής της πορείας. Πάντα σε μια επιδημία, ξέρετε, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους καταγράφεις και θάνατοι που δεν τους καταγράφεις. Αυτό όμως που καταγράφεις θέλεις να είναι το σωστό.

Αυτό κάνουμε και με τη γρίπη. Με τη γρίπη παρεμπιπτόντως έχει λυθεί το πρόβλημα. Οποιοσδήποτε πεθαίνει με γρίπη στην Ευρώπη, καταγράφεται σαν να πέθανε από γρίπη.

Στο νέο ιό δεν είχε λυθεί τόσο καλά το πρόβλημα και δεν έχει απαντηθεί. Εμείς κάναμε αυτό που θεωρούσαμε αυτονόητο επιστημονικά, να καταγράψουμε παραπάνω θανάτους ώστε να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί και επιφυλακτικοί.

Μπορεί να χάθηκαν θάνατοι στην Ευρώπη, όπως ακούτε ας πούμε σήμερα ότι χάθηκαν θάνατοι στην Αμερική τουλάχιστον οι διπλάσιοι; Μπορεί βέβαια να χάθηκαν θάνατοι. Αυτό είναι συναφές με μια τέτοια επιδημία, η οποία κυκλοφορεί ευρέως στον πληθυσμό και δεν μπορείς να αναγνωρίσεις όλα τα κρούσματα.

Πιάνεις την κορυφή του παγόβουνου όσο πιο καλά μπορείς. Στην Ελλάδα την πιάσαμε, νομίζω, καλύτερα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.»