Αιμιλία Υψηλάντη: «Όταν γέννησα, έπαιζα 12 παραστάσεις την εβδομάδα» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Μία γυναίκα ηθοποιός σχεδόν δεν έχει δικαίωμα να γίνει μητέρα. Αν αποφασίσεις να κάνεις παιδί, ποιος θα σε πάρει να παίξεις στο θέατρο; Ποιος θα σου δώσει δουλειά; Εγώ όταν γέννησα, έπαιζα 12 παραστάσεις την εβδομάδα. Η τελευταία μου παράσταση τελείωνε στη 1 τη νύχτα. Τα παιδιά μας δεν τα νανουρίζαμε, τους λέγαμε καληνύχτα από το τηλέφωνο.
Έγινα γνωστή από τον κινηματογράφο, αλλά δεν τον εκτιμώ. Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος ήταν μία κανονική εμπορική επιχείρηση. Βέβαια, υπάρχουν εξαιρετικές ταινίες. Ωστόσο όλο αυτό, ενώ υπήρχε μεγάλο κοινό, δεν προχώρησε σε κάποιους δρόμους καλλιτεχνικούς, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των παραγωγών είχε μοναδικό στόχο πώς θα γεμίσει τις αίθουσες.
Εγώ έπαιζα πάντα το ωραίο κoρίτσι του κωμικού. Εγώ ήθελα να κάνω άλλα πράγματα στον κινηματογράφο, αλλά κανείς δεν θα επένδυε σε μένα για να κάνω μία ταινία σαν κι αυτές που έβλεπα τότε και ζήλευα. Μου έδιναν να παίξω εύκολους ρόλους, που δεν με ενδιέφεραν καθόλου. Το έκανα για λόγους βιοποριστικούς. Κατανοώ ότι είχα μία ελκυστική εικόνα, υπάρχουν ταινίες μου που δεν τις είχα δει καθόλου.
Στο κεφάλαιο "'έpωτας" ευτύχησα, γιατί όποιον εpωτεύτηκα, ανταποκρίθηκε. Δεν είχα προβλήματα, ήμουν πάντα μια χαρά και πήγαινα από έpωτα σε έpωτα. Δε θεωρώ απαραίτητο το γάμο και δε θέλω συμβάσεις που δυσκολεύουν την ελευθερία του ατόμου να κάνει μία επιλογή οποιαδήποτε στιγμή.
Δεν συγχωρώ ποτέ, αλλά δυστυχώς ξεχνάω εύκολα. Ξεχνάω και τον χειρότερο εχθρό μου. Κάποτε έγραφα στον καθρέφτη "Δεν χρειάζεται να του χαμογελάς αυτού, γιατί σου έχει κάνει κακό".
Η τηλεόραση με ενδιαφέρει όταν αφορά μία καλή, ποιοτική σειρά. Είμαι ευτυχής που έπαιξα πέρσι στο "Καρτ ποστάλ" της ΕΡΤ.
Είμαι μεγάλη, όφειλα να έχω αποσυρθεί από το θέατρο πια. Θα έπρεπε να είμαι σπίτι μου και να με καλούν πού και πού να παίζω... Εγώ δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπάρχει λόγος;».