Τέμπη - «Λύγισε» η Σοφία Βογιατζάκη: «Σκίζεται η ψυχή μου... Είναι τρελό δύο χρόνια να μην μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη» (video)

Διαφήμιση - Advertisement

Η Σοφία Βογιατζάκη ήταν καλεσμένη την Τρίτη (25/2) στο Πρωινό, με αφορμή την παράσταση «Μαμά μου!» στην οποία πρωταγωνιστεί. Η γνωστή ηθοποιός συγκινήθηκε έντονα όταν η συζήτηση έφτασε στο δυστύχημα των Τεμπών και στη Μαρία Καρυστιανού. Συγκεκριμένα είπε δακρυσμένη στον Γιώργο Λιάγκα:

«Εγώ δεν είμαι μάνα, όμως αγαπάω πολύ όλα τα παιδιά. Ήταν επιλογή μου να μη γίνω μάνα. Θεωρώ τρομερή ευθύνη το να πάρεις εσύ απόφαση να φέρεις σε έναν κόσμο ένα παιδί. Νομίζω ότι η φράση που δεν ήθελα ποτέ να ηχήσει στ’ αφτιά μου, το "γιατί με έφερες σε αυτόν τον κόσμο;", νομίζω ότι είναι τρομακτική. Όμως, ήθελα πάντα να υιοθετήσω ένα παιδί.

Εδώ και δύο χρόνια, έχω την αγαπημένη μου καθηγήτρια φιλόλογο που έχει χάσει τον γιο της σε τροχαίο, φοιτητής, έναν άγγελο, έχω ανθρώπους που έχουν χάσει παιδιά. Δεν το χωράει το κεφάλι μου. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ζει μετά από αυτό ή πώς ζει μετά από αυτό.

Χθες έπαιζα στην παράσταση και... Σκίζεται η ψυχή μου ρε συ Γιώργο... Δεν έφευγε από τα μάτια μου η μορφή αυτής της γυναίκας, της Καρυστιανού. Δεν μπορεί να φύγει η εικόνα της. Στο λέω και τρέμω. Η αξιοπρέπειά της, η δύναμή της, το ύφος της, ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζεται όλο αυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού βρίσκει όλη αυτή τη δύναμη και μπράβο της.

Για μένα, αυτό που με κινεί να είμαι εκεί την Παρασκευή, είναι πάνω απ' όλα ηθικό χρέος για τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους με τον τρόπο που την έχασαν και για το ό,τι πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη. Φυσικά και θα πάω...

Θέλω να μπορώ να ελπίζω και να πιστεύω ότι μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στους φορείς της χώρας και του κράτους που ζω. Δε θέλω να αισθάνομαι μετέωρη και ότι όλα συμβαίνουν από τύχη. Ζω από τύχη, δουλεύω από τύχη... Είμαι νομοταγής, δουλεύω σε ένα ευνομούμενο κράτος και θέλω να διατηρήσω το δικαίωμα να μπορώ να έχω εμπιστοσύνη στη χώρα που ζω και την αγαπώ.

Την ευχαριστώ πολύ αυτή τη γυναίκα που υπάρχει, γιατί αυτή η γυναίκα μας ταρακουνά, θυμόμαστε ακόμα ότι είμαστε άνθρωποι... Με ενδιαφέρει μόνο το ανθρώπινο κομμάτι και η ηθική. Αυτό με κινεί, το ό,τι έχω ηθικό χρέος για όλες τις μανάδες και όλα τα παιδιά του κόσμου. Είναι τρελό δύο χρόνια να μην μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη».