Τέμπη - Μιχαέλα Φρουδαράκη: «Ξυπνούσα το βράδυ και νόμιζα ότι το δωμάτιο ήταν γεμάτο καπνούς - Aκόμα και τώρα βλέπω εφιάλτες» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Δεν έχω καταλάβει πώς πέρασαν τα δύο χρόνια. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες στην αρχή, αλλά είχα τη στήριξη της οικογένειάς μου και των δικών μου ανθρώπων. Ζήτησα στήριξη και από ειδικό, αλλιώς δε θα το είχα ξεπεράσει. Ούτε τώρα το έχω ξεπεράσει, αλλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που το έχει ξεχάσει.
Είχα την αίσθηση ότι η σύγκρουση κράτησε ένα λεπτό, ενώ έμαθα αργότερα ότι ήταν 12-13 δευτερόλεπτα. Είπα τελείωσε, δε θα ξαναδώ τη μαμά και τον μπαμπά. Πιστεύω πολύ στον Θεό κι έκανα εκείνη τη στιγμή την προσευχή μου και είπα ότι θα τα καταφέρω...
Είχα ελαφρούς τραυματισμούς, αλλά το πιο έντονο ήταν το ψυχολογικό κομμάτι. Μου δημιούργησε μεγάλο θέμα με τους ήχους. Άκουγα το οτιδήποτε - μπορεί να έπεφτε ένα μικρό μπολάκι - και με έπιανε αμόκ. Αυτό συνεχίστηκε για πολύ καιρό και δεν μπορούσα να ταξιδέψω μόνη μου.
Είχα πολύ άγχος και φοβίες γενικότερα, πίστευα ότι κι εδώ που είμαι, μπορεί να πέσει το ταβάνι να με πλακώσει. Έκλαιγα, δεν μπορούσα να συνέλθω και τσίριζα. Ξυπνούσα το βράδυ και νόμιζα ότι το δωμάτιο ήταν γεμάτο καπνούς. Με έπιαναν τα κλάματα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνη μου. Κάποιες φορές, ακόμα και τώρα βλέπω εφιάλτες, είναι δύσκολο. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω και το δουλεύω όσο περνάει ο καιρός...
Μετά τη σύγκρουση, στην αρχή δεν είχα καταλάβει ότι άνοιγαν οι πόρτες. Η μία που είχε ανοίξει στα αριστερά έπεφτε σε γκρεμό. Η δεύτερη στα δεξιά, που δεν είχαμε καταλάβει ότι ήταν ανοιχτή, είχε ελάχιστο άνοιγμα και κάπως την έσπρωξαν τα παιδιά μπροστά κι έτσι βγήκαμε.
Κοιτούσαμε να φύγουμε κακήν κακώς γιατί είχε κάτι κολώνες με καλώδια που είχαν πέσει. Έλεγα ότι θα γίνει και δεύτερη έκρηξη. Το τι είδαμε, το τι ακούσαμε - κι εγώ και όλοι - είναι πράγματα που δεν τα ξεχνάς. Προφανώς δεν ήταν ατύχημα. Ήξεραν ότι έρχεται και το άλλο τρένο. Το θέμα είναι γιατί δεν σταμάτησε αυτό το τρένο».