Τέμπη: Αδελφός θύματος έγραψε «Δεν έχω οξυγόνο» σε χωράφι 100 στρεμμάτων - «Μου λείπει καθημερινά» (videos)

Διαφήμιση - Advertisement

Στο Πρωινό μίλησε τη Δευτέρα (17/2) ο Κριστιάν Ρούτσι, ο οποίος έχασε τον 22χρονο αδελφό του Ντένις Ρούτσι στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.

Όπως τόνισε ο Γιώργος Λιάγκας, ο Κριστιάν Ρούτσι, μαζί έναν αγρότη φίλο του, έγραψαν με τεράστια γράμματα, σε ένα μεγάλο χωράφι λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, τη φράση «Δεν έχω οξυγόνο», που ήταν το βασικό σύνθημα στις συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών. Το σύνθημα γράφτηκε σε μία έκταση 100 στρεμμάτων...

«Όλο αυτό ξεκίνησε μαζί με τον πολύ καλό μου φίλο τον Ανέστη. Καθίσαμε, συζητήσαμε σχετικά με αυτό το ηχητικό που ακούσαμε, το "δεν έχω οξυγόνο". Είδαμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γύρω στα 100 στρέμματα που έχει και να γράψουμε το "δεν έχω οξυγόνο". Πάνω απ' όλα σκέφτηκα τον αδερφό μου τον Ντένις, που έχασα 22 χρονών. Δολοφονήθηκε βασικά 22 χρονών και λέω θα το κάνω εις μνήμην του και εις μνήμην των παιδιών και δεν θα το ξεχάσουμε και θα το κυνηγήσουμε μέχρι τέρμα. Αυτό που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή, που άκουγα αυτό το ηχητικό, ήταν το τι είδαν τα παιδιά, το τι έζησαν και με πόσο άσχημο τρόπο "έφυγαν"», ανέφερε αρχικά ο Κριστιάν Ρούτσι...

Και πρόσθεσε: «Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει καθημερινά, ό,τι κάνω πλέον είναι για να τον κάνω περήφανο. Θέλω από εκεί πάνω να με βλέπει και να είναι χαρούμενος. Είναι σαν να έχω χάσει το άλλο μου μισό. Από τότε που έγινε όλο αυτό, νιώθω ότι και εγώ "έφυγα" μαζί του εκείνη την ημέρα».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ημέρα της τραγωδίας. «Μόλις έμαθα το τι έχει συμβεί, βρέθηκα μετά από λίγες ώρες στη Λάρισα και αυτό που αντίκρισα εκεί πέρα ήταν ένα χάος. Ήμασταν όλοι σε κατάσταση σοκ. Ήταν σαν να βλέπω σκηνές πολέμου. Ήμουν τρεις - τέσσερις ημέρες εκεί μέχρι να ταυτοποιηθεί. Θυμάμαι καθημερινά το άγχος και το στρες που είχαμε. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Ήταν πολύ σκληρό και πολύ άσχημο όλο αυτό. Βλέπαμε ασθενοφόρα, άνθρωποι να κλαίνε να περιμένουν το παιδί τους να το δούνε. Τα ασθενοφόρα στην αρχή έβγαζαν ανθρώπους που ήταν ελαφρά χτυπημένοι και όσο περνούσε η ώρα έβγαζαν σάκους και σακούλες. Άκουσα χαρακτηριστικά να λέει ένας άνθρωπος ότι "μία σακούλα είναι ελαφριά" και να κατεβάζει το κεφάλι του», είπε χαρακτηριστικά.