«Λύγισε» η Νικολέττα Ράλλη: Η εξομολόγηση για την επιλόχειο κατάθλιψη - «Ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου» (videos)

Διαφήμιση - Advertisement

Συγκλόνισε η Νικολέττα Ράλλη, η οποία ξέσπασε σε δάκρυα όταν αναφέρθηκε στην επιλόχειο κατάθλιψη που πέρασε αμέσως μετά τη γέννηση της κόρης της, τον Ιούνιο του 2020. Η γνωστή παρουσιάστρια εξομολογήθηκε στη Φαίη Σκορδά, που τη φιλοξένησε την Παρασκευή (9/5) στην εκπομπή Buongiorno:

«Δεν περίμενα ότι θα δυσκολευτώ τόσο πολύ ψυχολογικά με το παιδί. Όταν γέννησα και ήμουν στο μαιευτήριο - όπου είχα ξαναπάει για τις φίλες μου, σε ένα κλίμα πιο χαρούμενο, πιο ρoζ - ήταν ένας σκοτεινός διάδρομος (λόγω καραντίνας), άδειος, δεν επιτρέπονταν συγγενείς. Ήταν Ιούνιος του 2020. Δεν μπορούσα ούτε να βγω έξω να πάρω αέρα. Ήταν δυστοπικό το περιβάλλον. Δεν επιτρεπόταν κανείς. Ήμουν μόνη με τον Μιχάλη (σ.σ. τον σύζυγό της). Ο Μιχάλης ήταν συνέχεια μαζί μου, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Δεν ήθελα να φύγω από το μαιευτήριο γιατί φοβόμουν να πάω στο σπίτι.

Δεν ξέρεις τι σκοτάδια μπορεί να κουβαλάς μέσα σου, αν θες ή αν είσαι έγκυος πρέπει οπωσδήποτε - στο λέω ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο - να κάνεις ψυχοθεραπεία.

Στην αρχή ήταν πολύ πολύ δύσκολα, φοβόμουν μην πάθω κάτι ή να μου κάνω κάτι. Την πρώτη μέρα που γέννησα ήμουν οκ, τη δεύτερη μέρα άρχισα να σκοτεινιάζω πολύ. Πήρα την αδελφή μου και ήταν cool, αλλά τελικά τη μεγαλύτερη βοήθεια μου την έδωσε ο Μιχάλης.

Δεν ξέρω όμως τι έγινε, δεν ξέρω τι στο καλό ενεργοποιήθηκε μέσα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι τη δεύτερη μέρα πήγε να ανοίξει ο Μιχάλης το παράθυρο στο μαιευτήριο και με έπιασε υστερία, του έλεγα να μην το ανοίξει. Ήρθε η μαία μέσα και μας λέει "μην ανησυχείτε, είναι όλα κλειδωμένα". Λέω "γιατί;". Σκέφτηκα ότι είναι κλειδωμένα τα παράθυρα για να μην κάνει κάποιος κακό.

Ήθελα να κάνω κακό στον εαυτό μου, είχα σκεφτεί ότι θα πέσω από το μπαλκόνι, έτσι χωρίς λόγο, χωρίς αφορμή. Ένιωθα σαν κάτι να με τραβάει. Δεν πήγα να μείνω στο σπίτι μας το πρώτο διάστημα, επειδή μέναμε στον έκτο. Πήγαμε αλλού να μείνουμε. Ήρθε και ψυχίατρος και καρδιολόγος να με δουν, γιατί νόμιζα ότι θα πάθω και καρδιά...

Το αντιμετώπισα βίαια, μου έριξα χαστούκι για να ξυπνήσω. Σκέφτηκα τι θα γίνει αν πάθω κάτι, ποιοι θα στεναχωρηθούν, τη μάνα μου κλπ. και το αντιμετώπισα έτσι. Μετά τους έξι μήνες - που πήρα αγωγή και ψιλοσυνήλθα - έχασα τη φωνή μου, έπαθα πάρεση φωνητικών χορδών. Ξαφνικά δεν είχα φωνή μέσα σε μία νύχτα. Ο Μιχάλης κοιμόταν δίπλα μου στο κρεβατάκι, του έλεγα "δεν θα πας πουθενά"».

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη.