Γιάννης Ξανθούλης: «Πίστευα στα δικά μου παραμύθια, έλεγα ότι είμαι υιοθετημένος και την πλήρωνα - Το ξύλο ήταν θεμιτό τότε» (videos)

Διαφήμιση - Advertisement

Ο Γιάννης Ξανθούλης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» του Action 24, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Η άλωση των Αθηνών από τις αδερφές Γαργάρα». Ο γνωστός συγγραφέας εξομολογήθηκε, μεταξύ άλλων, στην Αθηναΐδα Νέγκα:

«Πίστευα στα δικά μου παραμύθια, τα έλεγα και την πλήρωνα άγρια. Στα παραμύθια μου έλεγα ότι είμαι υιοθετημένος, πως είμαι από βασιλική οικογένεια. Οι γονείς μου δεν πληγώθηκαν όταν το έμαθαν, εγώ πληγώθηκα γιατί με έδειραν. Οι γονείς μου είχαν πληγωθεί από πιο σοβαρά πράγματα, την προσφυγιά.

Ως παιδί δεν βαριόμουν ποτέ, ήμουν μόνιμα απασχολημένος με το τι θα επινοήσω να κάνω. Ήμουν μονίμως σε άμυνα, γιατί δεν αισθανόμουν ότι ταίριαζα στο περιβάλλον που μεγάλωνα. Εγώ ήθελα να είμαι στην Αθήνα και να κυκλοφορώ στα μέρη που διάβαζα στα βιβλία. 

Δεν ήθελα να μεγαλώσω καθόλου. Σκέψου ότι είχα ακούσει, μάλιστα, ότι εκείνα τα χρόνια έδιναν ούζο στα σκυλιά για να μην γίνουν μεγαλόσωμα, οπότε κι εγώ όπου έβρισκα ούζο το κοπανούσα - χωρίς βέβαια να γίνω αλκοολικός - για να μην μεγαλώσω. Πίστευα ότι μεγαλώνοντας, ουσιαστικά θα χάσω την επιείκεια, αν και δεν υπήρχε γιατί μας έδερναν τότε...

Η ταινία "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" ήταν η πιο διάσημη τότε, αγαπήθηκε φοβερά. Το ξύλο ήταν θεμιτό τότε, οι θεατές το απολάμβαναν και χειροκροτούσαν. Δεν το θεωρούσαμε σκληρότητα, αλλά πολύ χαριτωμένο. Με αυτή την ταινία η Αλίκη Βουγιουκλάκη καθιερώθηκε σαν εθνική σταρ».