Κρατερός Κατσούλης: «Πιστεύω στη χαρά και την αγάπη - Κάθε συνεργασία μου μάθαινε κάτι παραπάνω - Σημείο καμπής το LAPD» (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Πιστεύω στη χαρά και την αγάπη, το λέω στα παιδιά μου από την ημέρα που γεννήθηκαν. Κάθε μέρα καλούμαστε όλοι μας να αντιμετωπίσουμε ένα σωρό προβλήματα. Αυτό που έχω δει - από την προσωπική μου εμπειρία, όπως και από συζητήσεις, διαβάσματα και συναντήσεις όλων των ειδών - είναι ότι με αγάπη και χαρά θα βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση. Εγώ δεν έχω βρει κανέναν άλλο τρόπο, δεν γίνεται ούτε με τον φόβο, ούτε με τον πόνο.
Μου έχει τύχει να την πατήσω επειδή ήμουν καλοπροαίρετος, αλλά εντέλει αυτό ήταν και ένα μάθημα, ένα στάδιο της διαδρομής. Δεν μπορείς να αλλάξεις αυτή τη διάθεσή σου. Αλλάζει μόνο το να μην είσαι το ίδιο αφελής, αλλά αυτό είναι και λογικό. Δηλαδή δεν μπορείς να σκέφτεσαι τώρα με τον ίδιο τρόπο που σκεφτόσουν όταν ήσουν 18 ετών...
Eπειδή γνωρίζω την αλληλουχία των πραγμάτων, εννοώ πώς έφτασα να μπορώ να κάνω κάποια πράγματα τώρα, δεν μπορώ να αφαιρέσω έναν κρίκο της αλυσίδας. Δηλαδή, ας πούμε, εάν δεν είχα κάνει τον "Άμλετ Β" το 1998 με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, σίγουρα δεν θα μπορούσα να κάνω άλλες δουλειές. Όπως ήταν το "Λουτρό" της Μίνας Αδαμάκη με τη Μαρία Σολωμού, που ήμασταν δυο νέα παιδιά και ουσιαστικά στηριζόμασταν ο ένας στον άλλον ή το "Πέτρες στις τσέπες" που είχαμε κάνει σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη.
Θέλω να πω ότι κάθε συνεργασία μου μάθαινε κάτι λίγο παραπάνω. Φτάνουμε στην "Κατάρα της Ίρμα Βεπ" με τον Γεράσιμο Γεννατά, που ήταν μια παράσταση πάρα πολύ ιδιαίτερη και μαγική, η οποία πάλι δεν θα μπορούσε να έχει γίνει. Αναγνωρίζω σε κάθε παράσταση, που έχω κάνει, ποια στοιχεία έμαθα από κάποιες άλλες για να μπορέσω να πω τώρα "α, μάλιστα".
Στην τηλεόραση η αλήθεια είναι ότι το "L.A.P.D." (σ.σ. Mega, 2008-2010) ήταν μια καμπή, ήταν ένα σημείο. Γιατί ουσιαστικά σηματοδοτούσε ένα πέρασμά μου από την τραγωδία - εννοώ με την έννοια της σοβαρότητας -, από το κοινωνικό δράμα και το ρομαντικό στην κωμωδία».