Breaking News

Λάκης Λαζόπουλος: «Πρέπει οι νέοι να πάρουν τα ηνία, η δική μου γενιά κουβαλά μια σαπίλα»

Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στη Real Life και τη δημοσιογράφο Κορύνα Μανταγάρη παραχώρησε πρόσφατα ο Λάκης Λαζόπουλος.

Ο δημοφιλής κωμικός παραχώρησε τη συνέντευξη, λίγες ώρες πριν παρουσιάσει την πρόσφατη αφιερωματική συναυλία στη μνήμη του Γρηγόρη Μπιθικώτση, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, 20 χρόνια από τον θάνατό του.

O Λάκης Λαζόπουλος μίλησε, μεταξύ άλλων, στην Κορύνα Μανταγάρη για την ελπίδα που διακρίνει στη νέα γενιά.

• Διανύουμε μια δύσκολη εποχή...

«Ζούμε σε μια εποχή όπου η "δήθεν" Ελλάδα επιχειρεί να αντικαταστήσει τη συγκίνηση με την αισθητική. Να βγαίνεις από μια παράσταση ασυγκίνητος, αλλά να έχεις δει ωραία σκηνικά, κοστούμια, φώτα, ηθοποιούς. Σαν να κάνεις έpωτα σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο χωρίς να έχεις νιώσει τίποτα. Να το πω απλά: σαν να κάνουμε σeξ χωρίς oργασμό.

Και αυτό το επιβάλλουν οι "γέροι" που θέλουν να ορίζουν το μέλλον, αφήνοντας τους νέους έξω από όλα. Δεν ξέρω πώς το κατάφεραν, αλλά σήμερα 200 γέροι κουμαντάρουν μια ολόκληρη χώρα. Θα τρελαθώ! Πρέπει οι νέοι να πάρουν τα ηνία τώρα, σε όλα τα επίπεδα.

Εμείς είμαστε ηλεκτρονικά αναλφάβητοι. Εγώ πια δουλεύω τα σενάριά μου με την τεχνητή νοημοσύνη. Κρατώ ό,τι σωστό μου δίνει, διορθώνω, απορρίπτω, προχωράω. Κάνω διάλογο με μια νοημοσύνη - έστω και τεχνητή. Είναι προτιμότερο αυτό, παρά να συνομιλείς με ανθρώπους που έχουν μόνο τηλεοπτική νοημοσύνη. Να ακούς κάποιον που καταπίνει τον Πορτοσάλτε και απαντά σαν να τον αναμασά. Φτάνει! Σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες!».

• Υπάρχει ελπίδα στη νέα γενιά;

Μόνο καλύτερη μπορεί να είναι η νέα γενιά. Η δική μου γενιά κουβαλά μια σαπίλα, μια αποφορά που βγαίνει παντού - ακόμα και στη μυρωδιά του πούρου. Είναι ό,τι πιο αναγουλιαστικό. Δεν αντέχω να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτό το κλίμα. Μπορώ να συνυπάρχω μόνο με καλλιτέχνες και ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες.

Πάντα αγαπούσα ανθρώπους από όλες τις τάξεις. Δεν υπήρχαν ποτέ "τάξεις" στο μυαλό μου, μόνο άνθρωποι που είχαν ποιότητα, αγάπη, μια εσωτερική αίσθηση, ανεξάρτητα από το οικονομικό τους υπόβαθρο. Αυτούς τους ανθρώπους εκτιμώ και αγαπώ.