Τέμπη - Μ. Καρυστιανού: «Παλεύουν πλέον για να μείνουν εκτός φυλακής - Δεν μπορώ να διαχειριστώ την απώλεια της Μάρθης» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Για μένα είναι σαν να πέρασε μία μέρα. Σίγουρα είμαι πιο θυμωμένη και αναστατωμένη με όλα αυτά που γίνονται. Ο πόνος παραμένει ο ίδιος, απλά έχει γίνει πιο έντονος, γιατί είναι και αυτό το αίσθημα της αδικίας. Είναι πολύ βαρύ για εμάς αυτή κοροϊδία, η συκοφαντία και η προοπτική ότι δεν θα δικαιώσουμε τους ανθρώπους μας.
Η μικρότερη δικαίωση που μπορεί να έχεις σε ένα τέτοιο φρικαλέο έγκλημα είναι οι υπεύθυνοι να πάνε φυλακή. Μπορείτε να φανταστείτε μια κοινωνία στην οποία οι υπεύθυνοι για τον θάνατο τόσων πολιτών κυκλοφορούν ελεύθερα και συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά, να πολιτεύονται, να παίρνουν μισθό από τη χώρα;
Δεν θέλουν να βγει η αλήθεια γιατί θα τους κάψει, η αλήθεια θα τους πάει φυλακή. Αυτή τη στιγμή δεν αγωνίζονται, πιστεύω, μόνο για να κρατήσουν τις καρέκλες τους, και να παραμείνουν στο τραπέζι που τρώνε με τα χρυσά κουτάλια. Πλέον παλεύουν για να μείνουν εκτός φυλακής.
Η απεργία πείνας που κάνει ο Πάνος Ρούτσι, έξω από τη Βουλή, δείχνει την εικόνα της χώρας. Ο κύριος Μητσοτάκης, που είπε ότι σκύβει το κεφάλι μπροστά μας, ας περάσει μια βόλτα - έμαθα χθες ότι περνούσε από εκεί τριγύρω με το αυτοκίνητο -, ας μιλήσει με τον Πάνο και να μάθει για ποιον λόγο δεν γίνεται αυτό που ζητάει αυτός ο γονιός, το οποίο θα έπρεπε να έχει γίνει αυτεπάγγελτα στις εκθέσεις που έχουμε τις ιατροδικαστικές...
Μπορεί να μην έχουμε θάψει καν τα παιδιά μας, δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό. Η μοναδική μας ελπίδα είναι ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει ξανά ο "φάκελος Τέμπη".
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, για όποιον ζητήσει εκταφή χωρίς άδεια, η ποινή είναι 3 με 4 μήνες. Πιστεύω ότι πάρα πολλοί γονείς δεν θα το υπολόγιζαν αυτό. Μέσα σε αυτούς είμαι κι εγώ. Θα το έκανα! Με τα χέρια μου θα το έκανα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε στη συνέχεια να προχωρήσουμε σε νόμιμο έλεγχο DNA και τοξικολογικών εξετάσεων και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι μόνοι μας.
Δεν θα ήθελα να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μητσοτάκη, τον Καραμανλή και τον Τριαντόπουλο. Είναι ό,τι πιο βρώμικο, απάνθρωπο και χειρότερο έχει υπάρξει στην Ελλάδα. Δεν θα ήθελα ούτε στα δύο μέτρα να βρεθώ δίπλα τους.
Η δημοσκόπηση που δείχνει ότι το 25% επιθυμεί να κάνω κόμμα - αν είναι αληθινό το ποσοστό -, δείχνει ουσιαστικά ότι η κοινωνία πλέον δεν θέλει κάτι προερχόμενο από το σύστημα. Αυτή τη στιγμή η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους ανεξάρτητους και άφθαρτους, οι οποίοι θα έρθουν με ένα καινούριο πρόγραμμα, πλαίσιο, απελευθερωτικό, δίκαιο, δημοκρατικό και θα μπουν μπροστά. Δεν το βλέπω για εμένα προσωπικά και το δήλωσα ότι ακόμη δεν σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο καθόλου, αλλά και εγώ είμαι στο 25% που νιώθω αυτή την ανάγκη. Εννοείται θα ήμουν παρούσα αν συνέβαινε αυτό.
Εγώ έχω υποσχεθεί ένα πράγμα, ότι ο αγώνας μου θα γίνει μέχρι τέλους προκειμένου να φτάσω εκεί που πρέπει. Αυτό ορκίστηκα στο μνήμα της κόρης μου.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μας θυμήθηκαν μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις. Όταν, όμως, ζητήσαμε να ελεγχθούν όλοι, τότε αποκαλύφθηκαν οι συμφωνίες και η διαπλοκή της αντιπολίτευσης. Η αδιαφορία από όλο το πολιτικό σύστημα, θα γραφτεί στην ιστορία...
Αυτό που γράφτηκε και με πόνεσε ήταν ότι έχασα την επιμέλεια της κόρης μου. Θεώρησα ότι έριχνε... σκιά στη μνήμη της. Αυτό με πλήγωσε και θα κινηθώ νομικά.
Δεν είμαστε πλέον μία γροθιά (σ.σ. αναφέρεται στον Νίκο Πλακιά), αλλά ο στόχος είναι κοινός. Υπάρχει μια διαφορετική στρατηγική, αλλά αυτά στο δημόσιο διάλογο δημιουργούν μια αμφιβολία και αυτή η αμφιβολία στο δικαστήριο θα μας κάψει όλους. Το εξηγήσαμε αυτό στον Νίκο, ότι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει αυτή η διχογνωμία. Αυτή η δημόσια αντιπαράθεση δεν βοηθάει κανέναν.
Δεν μπορώ να διαχειριστώ ότι έχει φύγει η Μάρθη. Δεν μπορώ να πάω σπίτι, να ανοίξω τη ντουλάπα της. Η ντουλάπα της μυρίζει Μάρθη και καμιά φορά κάθομαι απ' έξω και φοβάμαι ότι θα φύγει αυτή τη μυρωδιά και δεν θέλω να φύγει. Μου λείπει τόσο πολύ. Οτιδήποτε την αφορά, με πληγώνει και με παγώνει».