Στέφανος Ντούσκος: «Για να διατηρήσω το βάρος μου στα 70 κιλά, έτρωγα παγάκια και μια μπάρα δημητριακών την ημέρα» (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Το "μικρόβιο" της κωπηλασίας μπήκε στα 15 μου χρόνια. Οι γονείς μου πάντα με στήριζαν, μου έλεγαν να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω. Ακόμη και με πυρετό, ήμουν παρών στην προπόνηση...
Δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να κερδίσω Ολυμπιακό μετάλλιο. Να σηκώνεις την Ελλάδα στις πλάτες σου σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση είναι κάτι μοναδικό. Επειδή ήμουνα outsider, δεν είχα ποτέ κερδίσει κάτι αντίστοιχο. Πήγα στους Ολυμπιακούς και έλεγα "εντάξει, θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ".
Το χρυσό μετάλλιο είναι κάτι μοναδικό, το να ακούς τον Εθνικό ύμνο... είναι σπουδαίο. Νιώθω ότι πρέπει για την Ελλάδα να τα δώσεις όλα, γιατί φοράς το εθνόσημο και όλοι οι Έλληνες σε παρακολουθούν, οπότε σου δίνουν δύναμη...
Το άθλημα της κωπηλασίας απαιτεί οκτάωρη προπόνηση με την εθνική ομάδα καθημερινά. Γύρω στις 300 μέρες είμαστε κλεισμένοι εδώ στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. Οπότε φανταστείτε, είμαστε απομονωμένοι απ' τον κόσμο.
Σηκωνόμαστε το πρωί, κάνουμε προπόνηση, τρώμε, κοιμόμαστε. Σηκωνόμαστε, κάνουμε προπόνηση ξανά, τρώμε, κοιμόμαστε και έτσι περνάνε οι 300 μέρες του χρόνου. Δηλαδή, όλη μας η ζωή είναι μόνο προπόνηση, φαγητό, ύπνος... προπόνηση, φαγητό, ύπνος. Τα ρεπό μας είναι μόνο Πέμπτη απόγευμα, Κυριακή απόγευμα, πολύ μετρημένα... Διανυκτέρευση εκτός δεν έχω ποτέ, είμαστε εσώκλειστοι.
Με τη σύντροφό μου Ευαγγελία γνωριστήκαμε το 2020, εδώ στα κοινόβια στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο. Από τότε είμαστε μαζί...
Είμαι 1.87 ύψος και στους Ολυμπιακούς του Ρίο (2016), έπρεπε να διατηρήσω το βάρος μου στα 70 κιλά. Ζοριζόμουν πολύ, είχα 3% λίπος και δεν μπορούσα να χάσω κάτι άλλο. Ούτε να πιω νερό μπορούσα. Για να ξεγελάσω την πείνα μου, έτρωγα παγάκια και μία μπάρα δημητριακών την ημέρα».