Π. Γιαννόπουλος: «Η μητέρα μου έδειχνε να με αποδέχεται, ο πατέρας μου ήταν αντίθετος - Έγινε κάτι δυσάρεστο, δεν το έχω ξαναπεί...» (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Εγώ έχω μιλήσει για το κομμάτι (της σeξoυαλικής προτίμησης) από τη δεκαετία του '90. Ήμουν από τους πρώτους που ανακοίνωσαν τη σeξoυαλική τους ταυτότητα. Οριακά μπορεί να το έλεγα και στην καθημερινή μου εκπομπή τότε στο ραδιόφωνο.
Οι δικοί μου το έμαθαν μέσω των Media. Είχα μία υπέροχη μητέρα, η οποία μου έδειχνε ότι καταλαβαίνει. Μετά τα 16-17 άρχισε να μου δείχνει ότι με αποδέχεται, ωστόσο ο πατέρας μου ήταν ακριβώς το αντίθετο. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν είχαμε καθόλου καλές σχέσεις. Γιατί κι εκείνος καταλάβαινε, αλλά δεν του άρεσε καθόλου αυτό που καταλάβαινε. Αλλά ok, από κάποια στιγμή και μετά...
Όταν χώρισαν οι γονείς μου εγώ ήμουν 30 ετών. Δεν ήταν αυτός ο λόγος που χώρισαν, αλλά είμαι βέβαιος ότι επηρέασε η κακή σχέση που είχα με τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν μονίμως alert... "μήπως αυτό;"... και από κάποια στιγμή και μετά εγώ του είπα "Ναι αυτό, έχεις πρόβλημα;". Την κάναμε τη συζήτηση και ήταν και έντονο το σκηνικό. Μόνο με πρόσβαλε; Μιλάμε για τις αρχές της δεκαετίας του '90, δηλαδή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.
Εγώ μεγαλώνοντας, προσπαθώντας να τον καταλάβω, τον δικαιολόγησα μέσα μου. Δηλαδή κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος είχε ζήσει πολύ σκληρά χρόνια... Κατοχή, εμφύλιο, ήταν από τους πρώτους μετανάστες που πήγαν τη δεκαετία του '50 στις φάμπρικες της Γερμανίας και ανθρακωρύχος στις στοές του Βελγίου. Μεγαλώνοντας τον δικαιολόγησα. Στα δικά του μάτια ήταν "τι κακό με βρήκε". Εκείνη η γενιά έτσι ήταν. Όταν το αποδέχτηκα αυτό, ήμουν ok.
Με ξεχώριζε από τον Βαγγέλη. Ο Βαγγέλης ήταν ο καλός ο γιος. Είχε γίνει και κάτι δυσάρεστο, αυτό δεν το έχω ξαναπεί...
Όταν "έφυγε" ο αδερφός μου ξαφνικά από καρδιά, είχα να δω τον πατέρα μου χρόνια και τον συνάντησα στην κηδεία. Τον άκουσα να μονολογεί μέσα στον θρήνο του ότι "πήρες το καλό μου το παιδί". Εντάξει, δεν με πείραξε τόσο, γιατί ήταν κάτι που το περίμενα, αλλά θυμάμαι ότι είχε σοκαριστεί η μητέρα μου...
Ωστόσο μ' αρέσει γιατί στη ζωή μου ήρθαν όλα με τη φυσιολογική τους ροή. Και έβγαινα και έπινα και κάπνιζα. Όλα αυτά τα έκοψα κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβω. Δηλαδή το να είσαι χορτασμένος και να καταλάβεις που οφείλονται οι "πληγές" που έχεις, σου φέρνουν μια ωραία ισορροπία. Συμφωνώ με αυτό που είπε ο Γιώργος Καπουτζίδης, πραγματικά νιώθεις ευτυχισμένος όταν τα βρεις με τον εαυτό σου απόλυτα.
Τα τελευταία 30 χρόνια, που εγώ είχα αρχίσει να έχω την καριέρα μου, πιστεύω ότι ο πατέρας μου ήταν περήφανος. Εγώ τα έκανα όλα όπως έπρεπε στην κηδεία του. Με συγκίνησε όταν "έφυγε", καθώς πήγα σπίτι του και είδα 2-3 CD που είχαν μέσα τραγούδια μου. Τότε σκέφτηκα ότι ίσως ήταν τελικά ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να δείξει την αγάπη του».