Χριστίνα Βίδου: «Ο σύντροφός μου σκοτώθηκε σε τροχαίο, βρήκα διέξοδο στο φαγητό και έφτασα 126 κιλά» (videos)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Έχω μείνει μισή και στη ζυγαριά, κάποτε ήμουν 126 κιλά και τώρα είμαι 61 μισό. Το συναισθηματικό φαγητό για μένα ήτανε η διαφυγή μου για πάρα πολλά πράγματα. Νόμιζα ότι κανάκευα τον εαυτό μου, όταν ήμουν πάρα πολύ ζορισμένη με κάτι ή από κάτι, ότι μου αξίζει τώρα να του δώσω λίγο να φάει. Φυσικά αυτό που έκανα ήταν ότι τον τιμωρούσα με αυτό τον τρόπο. Αλλά στην ηλικία τότε, γιατί μιλάμε 25, 26, 27, δεν καταλαβαίνεις τι κάνεις.
Όλα νομίζω ότι αρχίζουν μέσα από το σπίτι και το πώς μας βλέπουν τα μέλη της υπόλοιπης οικογένειας. Θυμάμαι εγώ όταν ήμουνα μικρή - τώρα πια μπορώ να το επεξεργαστώ - είχα κοιλιά. Ωραία; Ένα κoριτσάκι 8 ετών που είχε κοιλιά. Η αγωνία της μητέρας μου, η οποία δεν ζει πια, ήτανε μην τυχόν όντως εγώ ξεφύγω. Βέβαια αυτή η κοιλιά έγιναν ύψος. Αλλά μέχρι να το καταλάβουμε αυτό, εγώ σταμάτησα στα 8 να τρώω ψωμί.
Ένα πρώτο κομμάτι λοιπόν που χτίστηκε τότε στη δική μου τη συμπεριφορά ήταν αυτό. Το δεύτερο είναι με την πάροδο των χρόνων, οι απώλειες στη ζωή μου. Όπου αποφάσισε για κάποιο λόγο ο δικός μου αμυντικός μηχανισμός να με προστατεύσει από το "να μην πονέσεις ξανά".
Ο σύντροφός μου σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν από πολλά χρόνια. Έλεγα δεν θα ξαναπονέσω, άρα τι θα κάνω; Δεν το σκέφτεσαι και το κάνεις. Βρίσκεις διέξοδο στο φαγητό. Οπότε έγινα μία ωραιότατη κοπέλα των 126 κιλών, που ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις τον εαυτό σου... Θυμάμαι να παραγγέλνω μία ολόκληρη πίτσα να τη φάω και μιλάμε τώρα για 25-26 ετών. Τώρα άμα μου πεις ένα κομμάτι, δεν μπορώ να φάω. Όχι επειδή προσέχω, επειδή δεν μπορώ...
Τα αρνητικά συναισθήματα με οδηγούσαν στο φαγητό... Με το που σταματούσα να τρώω, εκεί ερχόντουσαν οι τύψεις και οι ενοχές και μισούσα τον εαυτό μου... Με πείραξε ότι δεν μπορούσα να ντυθώ όπως θέλω... Δεν ήθελα πειρασμούς στο σπίτι, οι ξηροί καρποί είναι η αμαρτία της ζωής μου... Ζυγίζομαι κάθε πρωί και κάτω από ειδικές συνθήκες».