Χρίστος Κούγιας: «Είχα μεγάλο πρόβλημα με τον τζόγο - Είχα έρθει σε ρήξη με τους γονείς μου, ο πατέρας μου με έδιωξε από το σπίτι» (video)
Διαφήμιση - Advertisement
Διαφήμιση - Advertisement
«Οι γονείς μας ναι μεν ήταν εξαιρετικοί γονείς στο πώς να μας μεγαλώσουν, ήταν και ταυτόχρονα και πολύ κακοί γονείς. Το κομμάτι της προσωπικής τους διαμάχης - νομίζω ότι είναι ευρέως γνωστό ότι η μητέρα μου και ο πατέρας μου σκοτώθηκαν στην κυριολεξία στα δικαστήρια για πάρα πολλά χρόνια - θεωρώ ότι έπρεπε να το αποβάλλουν αυτό από εμάς.
Δεν θα έπρεπε να μπαίνω εγώ στη μέση στις διαμάχες τους, όταν ήμουν 14-15 χρονών. Για παράδειγμα ο πατέρας μου ήθελε να καθυστερήσει στη μάνα μου τη διατροφή. Ερχόταν η μητέρα μου και μου έλεγε "Χρήστο ο πατέρας σου δεν έδωσε λεφτά αυτόν τον μήνα. Μπορείς να του πεις κάτι;". Τον έπαιρνα εγώ και μου έλεγε "Πάλι για λεφτά με πήρες;". Την αδερφή μου δεν την πήρε η μπάλα σε αυτό το κομμάτι.
Όταν μεγαλώσαμε, εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις τους και κόπηκαν αυτά. Αυτό είχε ως συνέπεια να κλονιστεί λίγο η σχέση μου με τη μητέρα μου, γιατί εγώ μικρός ήμουν πολύ κοντά με τη μαμά μου. Όταν στα 18 μου πήγα και έμεινα στον πατέρα μου, δεν εξελίχθηκε καλά για εμένα. Ο μπαμπάς μου χάρηκε πάρα πολύ, το ήθελε πολύ, γιατί έμενε 12 χρόνια μόνος του. Μετά το διαζύγιο δεν είχε μείνει μαζί με κάποια σύντροφό του.
Είχα πολλά θέματα με εξαρτήσεις, αλλά όχι με ναρκωτικά. Είχα πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον τζόγο, σαν αντίδραση. Δεν έχω θέμα να μιλήσω δημόσια γι' αυτό. Θέλω να προβάλλω στον κόσμο αυτό ακριβώς που είμαι. Η μεγαλύτερη επιτυχία μου 23 χρόνια που ζω είναι ότι δεν είναι αυτά που κάνω τώρα, αλλά ότι κατάφερα να ξεπεράσω αυτή την 3ετία που είχα αυτά τα προβλήματα με τους τζόγους. Είχα παχύνει, είχα φτάσει 160 κιλά...
Με βοήθησε πάρα πολύ η ψυχοθεραπεία. Δεν έμπλεξα με ναρκωτικά και αλκοόλ και βρήκα διαφυγή στον τζόγο. Ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα για μένα, ήμουν κλεισμένος στο σπίτι και δεν έβγαινα. Δύο χρόνια δεν πήγα σε κλαμπ. Είχα έρθει σε τεράστια ρήξη με τους γονείς μου και με την αδερφή μου. Η ψυχολόγος μου είπε ότι ίσως ήταν μία μορφή κατάθλιψης.
Είχα παρατήσει τη σχολή 1-2 χρόνια και είχα μείνει πίσω. Ο πατέρας μου με είχε διώξει από το σπίτι και έμεινα σε μία κοπέλα για 1-2 μήνες, με βοήθησε πολύ. Μιλάμε για τον απόλυτο πάτο για μένα, δε νομίζω ότι πήγαινε πιο κάτω».